بررسی پراکنش و صید به ازای واحد تلاش میگوی ببری سبز (penaeus semisulcatus) و تأثیر برخی از عوامل فیزیکوشیمیایی آب دریا بر پراکندگی آن در آب های ساحلی استان بوشهر

این تحقیق با هدف بررسی پراکنش و cpue میگوی ببری سبز (p. semisulcatus) و تاثیر برخی از عوامل فیزیکوشیمیایی آب دریا بر پراکندگی آن در آب های ساحلی استان بوشهر در فصل صید میگوی سال 1390 انجام شد. عملیات نمونه برداری به روش نمونه برداری تصادفی مطبق در 3 طبقه عمقی کمتر از 10 متر، 20-10 متر و 30-20 متر انجام گردید. در پایان 44 فقره تورکشی، گونه های میگوی ببری سبز (p. semisulcatus)، میگوی جینگا (m. affinis)، میگوی مهاجر (m. stebbingi)، میگوی کیدی (p. stylifera) و میگوی ویولُن زن (m. stridulans) ترکیب صید میگو را تشکیل دادند. میگوی ببری سبز با 9/151±5/94 گرم بر کیلومتر مربع غالبیت صید را به خود اختصاص داد و تراکم بیشتری را در صیدگاه های جنوبی نسبت به صیدگاه های شمالی داشت (05/0>p). میزان cpua گونه های مختلف میگو اختلاف معنی داری با هم داشت (05/0>p). همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس دو طرفه نشان داد که عمق و گونه های میگو اثر متقابلی بر هم ندارند (05/0< p). میزان cpue میگوی ببری سبز 353/9±357/6 کیلوگرم در ساعت برآورد گردید و آنالیز داده ها نشان داد که بین میزان cpue میگوی ببری سبز در اعماق مختلف تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0< p). توزیع فراوانی طولی میگوی ببری سبز در بین طبقات عمقی با هم مقایسه گردید. پراکنش طولی میگوی ببری سبز بین سه طبقه عمقی تفاوت معنی داری داشت (05/0p<). نتایج حاصل از آزمون همبستگی مجذور اتا نشان داد که بین اندازه میگو و عمق همبستگی بسیار ضعیفی وجود دارد (05/0p<). بین میزان cpue میگوی ببری سبز و فاکتورهای دما و شوری آب دریا در فصل تابستان ارتباط معنی داری وجود نداشت (05/0< p). متأسفانه سالیانه ذخایر میگوی ببری سبز در حال کاهش است با توجه به اینکه گونه میگوی ببری سبز به لحاظ کسب درآمد و سودآوری نقش به سزایی را در زندگی صیادان میگوگیر استان بوشهر ایفا می کند، ضربه به ذخایر این گونه تبعات اجتماعی-اقتصادی ناگواری خواهد داشت.